"KOCHAĆ" TAK PO PROSTU

„KOCHAĆ” TAK PO PROSTU

Lubię tą jedną jedyną drogę swojego życia…
Na niej zawsze widzę człowieka.
Bywa, że stoi poraniony zgarbiony.
A bywa, że dumny wzrokiem przenika.

Maleńki czasem bywa ten świat.
Gdyż spotykamy tych, co już odeszli w zapomnienie.
Dłoń drży… Zdziwienie głosu brak.
Czy mogą się połączyć historii cienie.

„Kochać” tak po prostu… Wspomnień ból.
Nie mówić odejdź jak najdalej z oczu.
Obraz gdzieś zawsze w myślach się snuł.
Był… Choć nie zawsze filmem uroczym.

Słońce promieniami otula ciała dwa.
Odległe… Pełne ran przez wyboiste drogi.
Wzrok załzawiony… Pytanie dlaczego stało się tak…?
Och losie… Jak żeś poplątał uczuć drogi.

„Kochać” tak po prostu… Człowieka z błędami dni.
Pozwolić na poprawę… Duszy odmianę.
Dziś odlegli… Nie ma pocałunków tamtych dni.
Zranieni… Ale słowo było kiedyś „Kocham” szeptane.

16-06-2010 Pamela