Łączna liczba wyświetleń
wtorek, 1 marca 2011
KIM JESTEŚ...?
Zapraszam Wszystkich serdecznie
Uśmiechem Mym Otulam.
Choć Myśli Są Czasem Jak Kwaśne Deszcze.
To Jednak Pozostaję Życzliwa I Czuła
KIM JESTEŚ
Nie oglądam się za siebie.
Nie chcę plecaka z tamtych lat.
Jest lżejszy bez wspomnień.
I piękniejszy wydaje się świat.
Kim jesteś? Nie odpowiem.
Gdyż zapomniane zło twarzy Twej.
Wykrzywia grymas dziwny.
Nie pragnę, abyś był nawet snem.
Świecą mi gwiazdy siostry nocy.
Księżyc przygląda się korowodom.
Wiatr zaplata złoty warkoczyk.
Wędruję sobie księżycową drogą.
Kim jesteś? Dziś nie chcę pamiętać.
Wiem tylko, że kochać trzeba umieć.
Nie ranić… Zranionego serca.
Nie potrzeba gubić… Odnaleźć umieć.
Nie pytaj kim jesteś… Jesteś człowiekiem.
Który otrzymał piękny dar życia.
Miałeś być kwiatów barwnym bukietem.
Ale bukiet… Jak każdy usycha.
1-03-2011 Pamela
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Dziś odszedł uśmiech i żywioł .
OdpowiedzUsuńJeszcze długo będę odkrywał
Zapiski chwil niewinnych
Słuchał dowcip minionej zimy
Tak na koniec odwiecznej siły
Ona jest z nami
Ireny powiew niezapomnianej damy
Więc nie pytam się gdyż wiem
Czas trwaniem nie zapomnieniem
Dojrzałych słów wstążką związanych
Puszczonym światełkiem już...
Wolnym
By grać dalej na promenadzie sław.
Dariusz Pyż
Pozdrawiam Pamelo