Żyjąc i patrząc przez sen.

Żyjąc i patrząc przez sny

Piękno dni gdzieś się ukrywa przede mną…
Każdy dzień skraca się niebezpiecznie.
Obrazy podczas snu płyną z muzyką tęskną.
A człowiek delikatny… Nie czuje się nic a nic.
Bajka życia się pisze sama… Księżniczka.
Tańcząca w nocnej barwie świecących gwiazd.
Wpatrzona w twarz swojego Elfa… Księżyca Pana.
Delikatnie tańczy a z nią tańczy miliony gwiazd.
Gdyż życie staje się nocnym balem… Życie jak sen.
Światła migocą kolorami barw zachęcają… Aby.
Ubrać się w ten granatowy przybrany w gwiazdy płaszcz.
Przez zasłonę snu… Przejść w jasny życiem gwarny dzień.
To tylko myśl przenika tęskna.
Gdyż w tym aby żyć… Myślę że braknie dla mnie miejsca.
Jestem jak motyl unoszący się nad ziemią wysoko.
Tulący się w płatki kwiatów z ochotą.
Słucham jak gra skrzypek wiatr na liściach.
Melodia… Sercu jest taka bliska.
Schody aby zejść z wysoka na ziemie… Giną pod stopami.
Słyszę aksamitny głos… Wracaj kochanie.
Biec pragnę ile mam sił za tym głosem… Poczekaj wołam.
Nie odchodź nie zostawiaj mnie… O to tylko proszę.
Lecz nikt nie słyszy mego głosu.
Gdyż jest zbyt cichy… Usłyszeć nie sposób.
Żyjąc i patrząc przez sen na dni przemijanie…
Przez łzy uśmiech… I panorama marzeń.

Pamela 21-10-2010