Czytałam.

W chwili nostalgii czytałam listy.
Czasem deszcz łez spływał po twarzy.
Znajomy. Zapach słów tak bliski.
Droga ciepła i droga marzeń.

Od Ciebie czytałam w zadumie.
Jak potrafiłeś porwać mnie w wir - wypowiedzi.
Dziś siedzę w smutku. Pustki nie lubię.
Czytam. Nie mogę w to co się stało. Uwierzyć.

Wiem że zbyt ufnym sercem – oddaję.
Wszystkie myśli. I wszystkie pragnienia.
Dziś patrzę przez chwilę z żalem.
Jak są bolące wspomnienia.

Czytałam listy w których podarowałam.
Mej wiary przyjazne serce.
Czytałam. Bo wiem co otrzymałam.
Te listy zamykam w sercu. Zamykam w wiersze.

Niech mej radości szumiące latawce.
Kołyszą nad puszcza. Słowo za słowem.
Gdy w niebo z uśmiechem popatrzę.
Będę wiedziała. Czy warto odpowiedzieć.

Listy. A jak czasem dają nauki lekcję.
Potrafią. Szeroko otwierać zauroczone oczy.
Marzenia. I pełne ufnej wiary serce.
Zawsze odpowie. Czy to w dzień czy w nocy.

20-08-2008

Pmela M.K